Jedną z premier sezonu 2019/2020 w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej będzie Moniuszko à Paris - melodramma giocoso liberamente basato su alcuni fatti Andrzeja Kwiecińskiego z librettem Krystiana Lady.

Stanisław Moniuszko pisze w Paryżu operową wersję Don Kichota na niemal pół wieku przed Massenetem, ale zmaga się z blokadą twórczą oraz presją zbliżającego się terminu premiery, od czego podupada na umyśle i zaczyna mylić świat fikcji z rzeczywistością.

O tym, jak niebezpieczny bywa twórca w kryzysie wiemy choćby z Lśnienia Kinga/Kubricka. Na szczęście młoda gwiazda muzycznej awangardy Andrzej Kwieciński, zamyślił Moniuszko à Paris jako operę komiczną. Czerpiąc z idiomu modernistycznej awangardy, próbuje rozwinąć nowy styl bel canto. Po tym, jak artysta zdradził w wywiadzie dla pisma „Glissando”, że istotnymi kategoriami są dlań intensywność, emocjonalność, autoekspresja i krzyk, należało się spodziewać, że sięgnie także po medium operowe. „Absolutnie fascynuje mnie brzydota w muzyce. Wielokrotnie pracowałem z materiałem przez klasycznych kompozytorów odsuwanym (…) W każdym razie mam jasny pomysł na śpiew, zarówno estetyczny, jak i techniczny – ciągłe zmiany i skoki pomiędzy falsetem a rejestrem piersiowym. To daje efekt chaosu i pomyłki”, mówi kompozytor.

Warto się przekonać, jak Kwieciński ten chaos ostatecznie uporządkował!

Utwór skomponowany na zamówienie Teatru Wielkiego - Opery Narodowej i będzie miał swoje prawykonanie w ramach 62. Festiwalu Warszawska Jesień.

Więcej o twórcach i datach spektakli na stronie Teatru.