Ur. 1970, muzykolog i publicysta muzyczny, doktor habilitowany, profesor i wicedyrektor Instytutu Muzykologii Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, dyrektor Polskiego Radia Chopin, redaktor naczelny czasopisma „Res Facta Nova” oraz serii „Dzieł Feliksa Nowowiejskiego” wydawanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne. Członek rad programowych – Teatru Wielkiego im. S. Moniuszki, projektu „100 na 100. Muzyczne dekady wolności” (2018) oraz wieloletniego projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”, realizowanego przez PWM i NIFC.
Autor ponad 300 prac naukowych i popularnonaukowych, jako publicysta regularnie współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową oraz Narodowym Instytutem Fryderyka Chopina. Autor 5 książek: Technika teatru w teatrze i jej operowe konkretyzacje (Toruń 1999, II wyd. 2000), Poetyka teatru operowego Ferruccia Busoniego (Poznań 2005), Harmonie i dysonanse. Muzyka Młodej Polski wobec innych sztuk (Poznań 2012), Karol Kurpiński i romantyczna Europa (Warszawa 2015) oraz Feliks Nowowiejski i jego muzyka (Kraków 2017). W 2014 jego książka Harmonie i dysonanse zdobyła Puchar Rektora UAM dla najlepszej książki naukowej 2013 roku, a w 2015 zdobyła nagrodę główną w Konkursie Narodowego Centrum Kultury na najlepszą książkę naukową poświęconą historii muzyki polskiej, napisaną w latach 2010-2014. W 2017 roku przygotował do wydania ostateczną, autorską wersję opery Legenda Bałtyku Feliksa Nowowiejskiego z 1938 roku, która wcześniej nigdy nie zaistniała ani w wersji scenicznej, ani koncertowej; w grudniu 2017 roku w Teatrze Wielkim w Poznaniu odbyło się prawykonanie światowe tej wersji opery w reżyserii Roberta Bondary.