Międzynarodową sławę zapewniła mu inscenizacja Katii Kabanovej podczas Wexford Festival w Irlandii w 1972 roku. W latach 1975-1980 był szefem produkcji w Scottish Opera, gdzie we współpracy z English National Opera (ENO) zrealizował cykl oper Janáčka. W tym czasie wyreżyserował m.in. Toussaint Davida Blake’a (1977, ENO), po premierze której został w 1980 roku dyrektorem ds. produkcji w ENO. Tam wyreżyserował ponad 20 premier. Za jego sprawą ENO stała się centrum radykalnych eksperymentów teatralnych.
Jest autorem inscenizacji do wielu nowo powstałych dzieł, m.in. prapremier trzech oper Petera Maxwella Daviesa, do których napisał również libretta. Tłumaczy także libretta operowe na angielski z języka rosyjskiego, czeskiego, niemieckiego i włoskiego.
Po 1992 roku David Pountney pracował jako reżyser dla takich teatrów operowych, jak: Opera w Zurychu, wiedeńska Staatsoper i monachijska Staatsoper. Wystawiał także w Ameryce i Japonii.
Otrzymał medal Janáčka za realizację cyklu oper tego kompozytora w Walii i Szkocji, a także medal Martinů za opery Julietta i Pasja grecka (Opera North i Festiwal w Bregencji). Za swoje realizacje sceniczne artysta dwukrotnie otrzymał Olivier Award.
Do najnowszych inscenizacji Davida Pountneya należą: Kommilitonen – trzecia opera, którą napisał we współpracy z Peterem Maxwellem Daviesem (Królewska Akademia Muzyczna w Londynie; Juilliard School, Nowy Jork), najnowsza opera Philipa Glassa Spüren der Verirrten przygotowana na otwarcie nowego teatru operowego w Linzu (inscenizacja ta otrzymała Schikaneder Prize 2013 za najlepszą realizację operową), a także Czarodziejski flet Mozarta dla Festiwalu w Bregencji, którego był dyrektorem w latach 2003-2013.
Od 2011 roku pełni funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Walijskiej Opery Narodowej w Cardiff, gdzie zrealizował: Lulu Berga, Wilhelma Tella i Mojżesza w Egipcie Rossiniego, Peleasa i Melizandę Debussy’ego, In Parenthesis Iaina Bella (prapremiera), Figaro gets a Divorce Eleny Langer (prapremiera), Moc przeznaczenia (początek trylogii verdiowskiej) oraz Wojnę i pokój Prokofiewa. W najbliższej przyszłości zamierza wystawić dwie opery w mediolańskiej La Scali. Pracuje również nad nową inscenizacją Pierścienia Nibelunga dla Lyric Opera w Chicago.
Jest komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (CBE) i francuskiego Orderu Sztuki i Literatury. Otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, a także odznaczenie Ehrenkreuz des Bundes Österreich (2014).