Zachwyciłam się. Niepozorną, jak na dzisiejsze standardy w ogóle nie atrakcyjną wizualnie, szczupłą książeczką. Lekko pożółkłą, kremową obwolutę ozdabia tylko niebieskawa szarfa pasa kontuszowego. Nad nim wszystko mówiący napis: STRASZNY DWÓR. To program pierwszej premiery na scenie mozolnie odbudowanego stołecznego Teatru Wielkiego. Karta tytułowa głosi: Warszawa, 1965.

More

Dziś urodziny Chopina. Mały Staś, przyjeżdżający do Warszawy po naukę i mieszkający tu z rodziną w latach 1827–1829, był świadkiem wielkiej, a stale rosnącej sławy genialnego, o równe 10 lat od niego starszego kompozytora, wirtuoza, błyskotliwego artysty i kosmopolity, który kilkanaście miesięcy później miał opuścić stolicę na zawsze.

More

Pomyślałam sobie ostatnio o dzieciństwie. Dzieciństwie ojca polskiej opery narodowej. Moniuszko był podobnież dzieckiem nad wyraz poważnym. Jeśli wierzyć kronikarzom, pisarzom i badaczom, nie brykał, nie fikał i generalnie mało rozrabiał. Najbardziej zajmowały go: muzyka oraz literatura.

More

Pozwolę sobie dziś na odrobinę sentymentu. Oto bowiem zupełnie niepostrzeżenie znów zjawił się ten dzień, który wyznacza koniec przyjmowania zgłoszeń na Konkurs Moniuszkowski – czyli Międzynarodowy Konkurs Wokalny im. Stanisława Moniuszki, który od ponad ćwierćwiecza odbywa się w Warszawie, a od 1998 roku organizowany jest w Teatrze Wielkim - Operze Narodowej.

More

Co powiedziałby Stanisław Moniuszko widząc, jak na Dworzec Centralny w Warszawie zajeżdża pociąg…. „Moniuszko”, z którego wysiadają przyodziani w eleganckie, barwne kontusze i podbite futerkiem etole studenci stołecznego Uniwersytetu Muzycznego, by chwilę potem wziąć udział w uroczystości nadania temuż dworcowi imienia… Stanisława Moniuszki…?

More

Każdy, kto ma szczęście pracować w przestrzeni związanej ze sztuką, tak jak każdy jej miłośnik, niezależnie od profesjonalnej wiedzy, wieku czy przynależności kulturowej, wygląda wciąż z nadzieją i niezmiennym entuzjazmem tych wydarzeń, które w magiczny sposób przemieniają codzienność w wielkie święto: spotkań z kreacjami artystycznymi najwyższej miary, mądrym pięknem, wybitną myślą. Szukając wzruszeń w obrazie, geście, słowie, muzycznej frazie, ofiarowujemy sobie chwile radości rzeczywiście bezcennej, a te momenty olśnienia, czystego zachwytu czymś wyjątkowym pozostają w nas na długo – niekiedy na zawsze – jako najwspanialsze wspomnienia, ubogacając, ucząc i przydając barwy naszemu życiu.

More

Tegoroczny grudzień jest dla wszystkich w ten czy inny sposób związanych ze „sprawą Moniuszki”, także tych tylko się jej przyglądających, czasem, który ładnie określa fraza „u progu”. Jeszcze w ten gościnny dom moniuszkowski nie weszliśmy, ale, pięknie ubrani i w odświętnym nastroju, już przez otwarte drzwi widzimy co nieco, jak tam w środku jest, a trzymane w dłoni zaproszenie zapowiada atrakcje i ciekawostki, z których część być może nawet sami organizujemy.

More