5 stycznia 2019 roku odbyła się oficjalna inauguracja Roku Stanisława Moniuszki. W Teatrze Wielkim – Operze Narodowej zaprezentowana została koncertowa wersja Halki w we włoskiej wersji językowej. Orkiestrą Europa Galante, Chórem Opery i Filharmonii Podlaskiej z Białegostoku oraz zespołem polskich i zagranicznych dyrygował Fabio Biondi. Opera została wydana na płycie CD przez Narodowy Instytut Fryderyka Chopina. Tego samego dnia Dworzec Centralny w Warszawie otrzymał imię Stanisława Moniuszki.

Pierwsza połowa roku obfitowała w premiery operowe:

• inscenizację Strasznego dworu przygotowała w kwietniu Natalia Babińska w Operze Nova w Bydgoszczy,

• w czerwcu w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej wystawiona została wersja wileńska Halki w reżyserii Agnieszki Glińskiej.



• Przypomniano także rzadko wystawiane dzieła sceniczne kompozytora: inscenizację Flisa można było obejrzeć w marcu w Łodzi – spektakl przygotowała tamtejsza Akademia Muzyczna – oraz w czerwcu w Bytomiu, gdzie Opera Śląska wystawiła operę w ramach imprezy plenerowej 3 x Moniuszko.



• Na początku maja Hrabinę wyreżyserowała w Operze Bałtyckiej w Gdańsku Krystyna Janda, pod koniec czerwca niezwykłą inscenizację Parii przygotował Teatr Wielki w Poznaniu – spektakl w hali Areny wyreżyserował Graham Vick.



• Wersję półsceniczną opery Beata – w rekonstrukcji Krzysztofa Baculewskiego – wystawiła Opera Krakowska. Dzieło ukazało się także na płycie CD dzięki wytwórni DUX.



• Wersję sceniczną kantaty Widma na podstawie II części Dziadów Mickiewicza wyreżyserował w marcu w Operze Wrocławskiej Jarosław Fret.



Melomani mieli okazję wysłuchać także wersji koncertowych oper, m.in. Parii we włoskiej wersji językowej w marcu w Warszawie i Poznaniu, Strasznego dworu w styczniu w Katowicach, Halki zaś w Słupsku.

Została przypomniana również twórczość baletowa Moniuszki – balet Na kwaterunku w choreografii Roberta Bondary wystawiła Opera na Zamku w Szczecinie w ramach majowego Wieczoru baletów polskich. Muzyka Moniuszki była także inspiracją dla baletu Fredriana przygotowanego w kwietniu w Teatrze Wielkim w Warszawie: Przypowieść sarmacka w choreografii Conrada Drzewieckiego została oparta na motywach Zemsty, jako muzykę wykorzystano uwerturę fantastyczną Bajka, Anna Hop stworzyła choreografię do Męża i żony na motywach komedii Fredry, do którego wykorzystano muzykę baletową Na kwaterunku.



W pierwszym półroczu można było także wysłuchać pieśni Moniuszki, m.in. podczas koncertów z cyklu Znasz-li ten kraj w Teatrze Wielkim w Warszawie oraz na Festiwalu Moniuszko na Trakcie Królewskim.

W roku jubileuszowym nie zapomniano także o muzyce religijnej kompozytora – powodzeniem cieszyły się nie tylko Litanie ostrobramskie, których można było wysłuchać w lutym w Jastrzębiu-Zdroju oraz w maju w Warszawie i Koszalinie, lecz także msze kompozytora: Msza Es-dur została wykonana w maju w Nysie i Opolu, w czerwcu w Warszawie, Kamieniu Pomorskim i Szczecinie.



Centralnym punktem Roku Stanisława Moniuszki była rocznica 200. urodzin kompozytora 5 maja. Tego dnia odbyło się kilkadziesiąt koncertów i imprez plenerowych w miastach całej Polski. Wydarzenia artystyczne zostały przygotowane także we współpracy z Instytutami Polskim w całej Europie. Moniuszkę można było usłyszeć m.in. w:

• Wiedniu,
• Pradze,
• Sztokholmie,
• Rzymie,
• Madrycie,
• Berlinie,
• Lipsku i
• Hamburgu.